Moe en een beetje veel allemaal…

De laatste tijd voelde ik mij slapper worden, emotioneler, niet gemotiveerd en heel erg moe. En dan keek ik terug op de eerste 8 weken… Damn… Hoe heb ik die tijd doorgebracht? En hoe kwam het dat ik mij zo onwijs sterk voelde en er gewoon keihard doorheen ging. Die strijdlust was ik de laatste dagen kwijt, en die wil ik terug! Wanneer iemand mij vroeg hoe het met me gaat, rolde de tranen vanzelf over mijn wangen. Ik ben gewoon moe en het is toch een beetje veel… Afgelopen vrijdag had ik een afspraak met de plastische chirurg van Ter Gooi. Mijn oncoloog had aangegeven dat hij ontzettend goed is met borsten, jaja, dat zullen meer mannen van zichzelf vinden ;-P Maar hij schijnt dus wel een van de beste te zijn, dus wilden wij wel van hem horen wat hij allemaal kan zodat wij kunnen afwegen door wie ik mij wil laten opereren. Het was een heel goed gesprek in ieder geval. Ze gebruiken de laatste en nieuwste methoden en Robert en ik hadden er allebei een goed gevoel over. Maar voordat we een besluit nemen willen we ons eerst laten informeren door de specialisten in het AVL. Ik ben gewoon heel erg benieuwd hoe ze het daar doen, en ja, er zit toch echt wel verschil in waar je je laat opereren.

Chemo nr 7

Maandag was het dan weer zover, ik mocht weer komen voor chemo nr 7! Daarvoor even bloed laten prikken en daarna mocht het infuus erin. Bij deze chemo zit een extra middeltje tussen waar ik heel slaperig van word, dus ik lag half te slapen en deed op het gegeven moment mijn ogen weer open en keek naar de zakjes aan het infuus hoe ver ik al was, maar het chemo zakje zat nog half vol…. Ik vroeg de zuster of het nog goed doorliep en ze zei dat ze de chemo direct stopgezet had nadat ze mijn bloedwaarden doorkreeg van het lab. Die waren zo laag dat ik meteen opgenomen moest worden en twee zakjes bloed toegediend kreeg. Ok… dat was even schrikken! Mag ik dan wel nog zelf naar huis om mijn spullen te pakken? Ze dacht dat ik een grapje maakte, maar ik was bloedserieus. Ok, loslaten en accepteren Marianne! Dus Robert maar weer naar huis om al mijn spullen bij elkaar te rapen en weer terug te komen. En toch wel knap dat hij toch aardig wat spullen goeie spullen had kunnen meenemen (je wilt niet weten hoeveel kleren ik heb ;-)) De volgende dag hebben ze weer bloed geprikt, en aan de hand daarvan werd er besloten of ik de chemo af mocht maken of niet. Het werd hem dus niet. Mijn bloedwaarden waren wel iets omhoog gegaan na de bloedtransfusie, maar nog niet genoeg om de chemo door te zetten. Ik moest eerst aansterken.
De eerst volgende chemo word wat omlaag gehaald in de dosis. Thank God!!! Hopen dat dit nu wel beter gaat!

AVL

Vanmorgen vroeg zijn we naar het AVL gegaan voor een MRI scan waar ik volgende week de uitslag van krijg. Ik ben wel heel erg benieuwd hoe de tumoren er nu uitzien! Omdat ik me vandaag nog slechter voelde dan afgelopen maandag belde ik toch maar naar het ziekenhuis of het normaal was hoe ik me voelde. Ze gaf aan dat dit erbij hoort en dat ik geen dingen mag ondernemen en goed moet uitrusten om te kunnen herstellen. Ik heb dan ook maar de koffie afspraak met een vriendin afgezegd. Ik merk wel dat rust en voeding twee hele belangrijke dingen zijn in dit traject. Als ik tussendoor goed rust of slaap en mijn groente shakes neem voel ik al duidelijk verschil. Grappig is dat hoe snel je hier verschil door merkt!

 

smoothie